dönüş

son günlerde uzaktım biraz
evime, odama, yatağıma, ait olduğum yere..
tatil iyi geldi evet :)
herşey bıraktığım gibiydi
sanki burada zaman hiç geçmemiş
tüm eşyalar yerli yerinde
astığım çamaşırlar kurumuş tabi onları toplamam lazım

gitmeden önce biriyle görüşüyodum
çok yaklaşma bana demiştim
çok ceset bıraktım ardımda..
ait olmayı hiç sevmem, özgür olmalıyım ben
uçmalıyım, kaçmalıyım
aklıma her nası eserse işte o an onu yapmalıyım..
mutlu olduğunu söylemişti
mutlu olduğu sürece devam etmek istermiş beni görmeye
sonuçta güzel bişi paylaşıyomuşuz
paylaşmak?!? ne romantik :)
ifadesiz bakmıştım suratına
"neyse ben gidiyorum yarın" derken

abartmıyorum beni yok olduğum bu 2 hafta boyunca hergün aradı
hava dedi, su dedi ne biliyim dedi bişiler işte
hiç sıkmadı beni, şaşırdım
alıştım hatta hergün sesini duymaya
ironik geldi !

ne biçim bi çelişki bu böyle
birine aşık olursun, çabalarsın
kul olursun, köpek olursun
telefonda 1 ufak çağrı görmek için deli olursun
o ise asla aramaz
mutlaka bi bahanesi olur
uzaklaşır ardından ortada hiçbir neden yokken çekip gider..
sonra adamın biri çıkar
işimizi hallettik şimdi siktir git dersin
adam bi türlü gitmez (!) yapışır kalır

dün akşamda aradı bu şahsiyet
ne zaman geleceğimi sordu
geyik muhabbetinin orta yerinde bi an durdu ve
"ben senden başka kimseyle görüşmüyorum" dedi
hımmm monogomy how nice :)
sustum sadece kendi kendime gülümsedim
daha öğrenmesi gereken çok şey vardı
ama ona tüm bunları öğretecek olan kişi ben değildim
canını yakarım diye korktum, kaçtım
"ben dönmüyorum" dedim.