sustum

"konuş" dedi sustum
çünkü milyonlarca fikrim
trilyonlarca sözüm yoktu artık
o uçarı haşarı ufak kız da diildim üstelik
telefonum tir tir titredi özel numara yazıyodu üzerinde
telefonum için bile numarası özel miydi yoksa?
geçmişimden sarsıcı bi hayaletti arayan
bıçak gibi kesti sesi yüzümü
paramparça oldum
o derin kesikleri görmek istemedim
aynayı tek vuruşla yere indirdim
kırıldı..minik minik parçalara ayrıldı eski gıcırdayan parkelerde
kırıkların üzerinde yürüdüm
hiç acımadı
artık acıyı hissedecek bi ruhum yoktu
"hadi bana şarkı söyle" dedi
"şimdi mi?" dedim
"hadi"
"ne söyliyim?"
"en sevdiğini"
"en sevdiğim yok, zaten şarkı söylemek istemiyorum"
"neden hiç benim istediğim şeyleri yapmıyosun?"
Bu soruya binlerce farklı kombinasyonla cevap verebilirdim
yinede sustum
anlattı, anlattı sözcükleri tükenene kadar durmadı ben sustum
ağladı, hıçkırıkları kalbime acı acı saplandı
aynanın kırılan parçalarının deştiği ayaklarımdan kanlar sel olup aktı
sustum
bağırdı, küfür etti, tüm nefretini kustu
sustum
sustum
sustum

benim de hayallerim vardı elbet,anlatacak hikayelerim..
hepsini sende terkettim bi gece
benden vazgeçmeni sağlamak için kendimden ömrüm boyunca tiksineceğim yollara gittim
çünkü ben senden vazgeçemezdim

şimdi konuşursam, seni anlatırsam hissiz bedenimin dört bi yanını acılar saracak yine
seni anarsam ruhum fırtınalarda çaresiz kalacak
seni bi daha yaşarsam ölmüş olmak için tanrıya yalvarıcam
ve biliyorum o beni yaşatacak

bana onu neden aldattığımı sordu
sustum.