Bi kadının bedeninde cebelleşen bi çocuk ya da bi çocuğun bedeninde sıkışıp kalmış bi kadın. Farketmez. Artık hangisi olduğumun bi anlamı yok. Çünkü artık kim olduğumu aramıyorum. Farklı yönlerimi törpülemeye çalışmıyorum. Deliliğimi gizlemiyorum. Bi zamandır uğraşmıyorum. Daha çok sevilmek için yalan söylemiyorum. Olduğum kişiyi reddetmiyorum, daha iyi olmaya gerek duymuyorum. Neysem o oluyorum, kimi zaman yalnız kalıyorum ama gece yatağa yattığımda daha rahat uyuyorum. Bu sefer ben seçtim yalnız olmayı. Kalabalıklar içinde bi zavallıyı oynayacağıma kendi yalnızlığımı sonuna kadar yaşıyim dedim. Yalnızlığımı seviyorum. Yalnız olduğumda gerçekten kim olduğumu hatırlıyorum. Kaçmaktan vazgeçip savaşmaya başlıyorum. . .
Sabahın 6.30'u Dj arkadaşım M ile köprüden geçiyoruz, hava o kadar pürüzsüz ve muhteşem ki bakakalıyorum. Kulaklarım pek bişi duymuyor, çok yüksek sesli müziğe maruz kaldılar. Kendi kendime kaldığım ufak bi anda düşündüm tüm bunları. Sabaha kadar bi dostumun yanında huzur buldum. Bu cumartesi gecesi eğlenmek değildi amaç. Artık zaten o kadar da eğlenmediğimi farkettim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder