zaman

yazacak çok şey var ama cümleler bi türlü mantıkla birleşmiyor
günler, aylar, yıllar geçiyor bi şekilde
hayat akıyor, biz yaşıyoruz göya
kanımın kaynadığı günlerden, geçmişten bi hayalete rastladım
ne çok yanmıştı canım
kaşınmıştım ama :)
bi zamanlar uğruna herşeyin feda oldukları artık hiçbişi ifade etmiyodu
görüyorum
çok uzun zaman öncelerimin prensi karşımdaydı
ah ne çok sevmiştim onu!
şimdi bomboş baktım yüzüne
ruhumdaki fırtınalar son bulmuş belki
belkide dedikleri gibi zaman en mükemmel ilaç
çok uzun yaşamadım
evet ama çok şey gördüm
tam daha fazla artık ne olabilir derken
hayat sürprizlerle dolu ya işte
şaşırtıyor, şapkadan sürekli yeni bi şeyler çıkartıyor
bazen aynı şeyleri yine yeniden yaşatıyor
tarihi tekerrür ettirmekten hiç bıkmıyor, usanmıyor
kimler kimler gelip geçiyor..
zaman acıların etkisini de bi şekilde siliyor
biz büyüyoruz, olgunlaşıyoruz, yaşlanıyoruz..
ve ne yazıkki artık öğrendim iyiler hep kazanmıyor
kötüler kısa günden kar etmenin mutlaka bi yolunu buluyorlar
düzen insanın canını acıtıyor
artık garipsemiyorum, anlamaya çalışmıyorum bile
ne yaparsak yapalım insanlar değişmiyor çünkü
Brutus, Sezar'ı bıçaklıyor sırtından
herşeye rağmen herkes sadece bildiğini okuyor
günün sonunda kazanan yok
ama önemli değil artık
çünkü herşey doğru zaman geldiğinde bi şekilde geçiyor
manevi yaraların en güzel yanı bu belkide
iz bırakmıyorlar
hayır hiç acı çekmiyorum
çünkü sorgulamalarımın peşini bıraktım
sorgular kısır döngülere dönüşerek beynimi yoruyorlardı sadece
oturup ani bi ilhamla yazmaya başladım
yazdım yazdım yazdım..
defteri kapatıp rafa kaldırdığımda
aklımda sadece tek bi soru kalmıştı

ne kadarı yalandı?