The individual has always had to struggle to keep from being overwhelmed by the tribe. If you try it, you will be lonely often, and sometimes frightened. But no price is too high to pay for the privilege of owning yourself...

Nietzsche

9 Kasım 2010 Salı

tek bir nefes..

Hastane koridorunda oturuyorum çaresizce
Üzerimde bir kot var rengi siyahmış bi zamanda artık fare grisi
Beyaz bi askılı bluz giymişim kareli oduncu gömleğinin içine
Belki 1 haftadır bu kıyafetlerleyim
Ağlıyorum, saçlarımı yoluyorum
Ağlıyorum, tırnaklarımı yiyorum

Annem orada küçücük bir odada
Bir sürü cihaza bağlı yatıyor
Zaten yalnızlık bahçesinde yaşıyordum ya
O bahçedeki yapayalnızlık kör kuyusuna
Kaldırıp attılar..

Kolumda annemin eski saati var
En az 20 senelik bi swatch
Sesi kalp atışlarımdan daha yüksek
Tik Tik yapması gerekirken TOK TOK diye
Kulağımda uğultu halinde eko yapıyor..

Küçükken birlikte öğle uykusuna yattığımızda
Saatin sesine göre nefes alışverişlerimizi ayarlardık
Aynı anda nefes alıp-vermece oyunuydu
Belki farklı iki bedendeyiz
Kalbimiz, beynimiz, düşüncelerimiz ayrı
Ama nefeslerimiz hep bir sanki
Senin için nefes alıyorum şu anda
Sende benim için nefes almaktan vazgeçme
SAKIN!



dipnot: yazı eskidir, tabiki annem hastanede yatarken bloguma yazı yazayım telaşesinde olmayı düşünemem, kendisi şu anda gaayet sağlıklıdır...

7 yorum:

  1. geçmiş olsun canım...
    dilerim hikayenın sonu sonsuza dek mutlu ve beraber nefes alırlar olur:)

    YanıtlaSil
  2. Geçmiş olsun..
    Ve çok etkilendim yazından umarım hep aynı nefesi sonuna kadar alırsınız annende sende çok şanslısınız..

    YanıtlaSil
  3. Teşekkürler..

    Garip bi ilişki bizimkisi özlemek, sevmek, gırtlaklamak... arasında gidip gelmece...

    YanıtlaSil
  4. Ben en çok not kısmını beğendim.. gerginliği aldı aq!

    YanıtlaSil
  5. Çok çok geçmiş olsun. Anne bu hayatta kimsenin yerini dolduramayacağı bir varlık. Umarım uzun yıllar yanınızda olur:)

    YanıtlaSil
  6. bu yorumları okusa "merak etmeyin kötülere bişi olmaz" derdi eminimki... :)

    YanıtlaSil