tek başına

bi karar vermem gerekti
hayat hiç bi şekilde ikisini birden elimde tutmama izin vermeyecekti çünkü..
oysa ikinizde farklıydınız, çok farklı
ikinizde de sahip olmak istediğim çok şey vardı
biriniz deli çocuksu ruhumun fırtınası
diğeriniz benim için uzak da olsa gidilmesi en doğru, mantıklı yoldu..
sığınabileceğim limandı.
düşündüm, düşündüm
ölçtüm, tarttım, biçtim göya
gecelerce beynimi yedim
ama yine de yanlış kararı verdim
maceraperest ruhumun peşinden gittim
"sonunda ölüm yok ya" dedim yine
denedim ve yanıldım işte bi kez daha
birinizi boşu boşuna harcadım
ama başka çarem yoktu
seçmek zorundaydım
ve biliyorum ki kimi seçersem seçeyim yanlış olacaktı..
bu işin doğrusu yoktu
hep o gitmediğim diğer yolu düşünecektim
kimi seçersem seçeyim hep aklım diğerinde kalacaktı
ikinizi birden de tutacak gcüm yoktu
zaten o kadar da zeki değildim..

ben aranızda parçalandıkça görmezden geldiniz
oysa benim tek istediğim biraz huzurdu
şimdi gidin ikinizde yalnız bırakın beni
egolarınızın savaşından yoruldum.
daha fazla tükenmek istemiyorum
kendimle kalmak ya da kendimden geriye her ne kaldıysa
onla çekip gitmek istiyorum
artık oynamıyorum
sahip olmak da istemiyorum..



*yes i am my very own destructor..