Ne büyük aşklar yaşadık öyle değil mi?
Öldük-geberdik de ruhlarımıza bir fatihayı bile çok gördüler...
İlişkiler bitince neden bu kadar acımasız oluyoruz?
Günlerle, aylarla, hatta yıllarla aynı yastığa baş koyup
Bir kelime sonrasında nasıl da iki yabancıya dönüyoruz?
Geçti, bu da geçer, hepsi geçer diye diye ruhlarımızı yok etmedik mi?
Tüketmeden yaşayamayanlardan mısın sen de?
İlk sevdiğim adamı hatırlarım mesela, ortaokul yıllarıydı.
Son sevdiğim adamı da hatırlıyorum
Bazen düşünüyorum da aralarında hiç fark yok neredeyse...
Sadece biri pek çok ünlü oldu, o kadar.
Sonuç olarak hepimiz mevcut duruma alıştık işte öyle ya da böyle
Kimi zaman bir mesajı bekledik
Kimi zaman bin mesaj bile telafi edemedi yok olanı...
Not: Blog'u bırakmadım. Son dönem geziden ibaretti. Yakında gezi hakkında da yazacağım. Severim sizi bilirsiniz :)
