ruh eşi

Başlığa aldanma sayın okuyucu benim hiç ruh eşim olmadı
Ben hiç ruhuma benzeyen bir başka ruhla karşılaşmadım
Hiçbir ruhla ruhum birbirini tamamlayarak bir bütünü oluşturamadı
Benim ruhum pek kendine münhasır bir şahsiyet olduğu için
Kimseyle benzeşemedi
İnsanlar huzur arar ya
Benim ruhum sakinliği sevmedi hiç
Hep kendine en zıt karakterlerin peşine düştü
Hep kavga, hep gürültü, hep birbirine fırlatılan şeyler gördü(!)
Son dönemin popüler şarkılarından "i love the way you lie" klibi gibiydi
Benim aşk hayatımın özeti
Çünkü amaçsız bir mazoşist ya da düpedüz psikopat olduğum için
Aşk bana göre parkta elele oturup bir simidi bölüşmek olamadı hiç
Kafamı duvarlara geçire geçire aşk yaşadım ben
Sevişirken dudaklarıma tatlı öpücükler konmadı
Kasıklarım ısırıldı
Ve ben nedense bunu istedim hep
Dokunulmaya kıyılmamayı değil
Etim morarırcasına kavranmayı sevdim
Sanki daha şiddetli olunca kaybetmezmişim gibi
Sanki hep en uçlarda yaşamak bedenime yapışmış bir lanetmişcesine..
Neticesinde birliktelikler ne kadar şiddetliyse ayrılıklarda bir o kadar kanlı oldu tabi
Bir daha adım anılmadı
Suratıma baktıklarında acı çektiler
Benimle olmak büsbütün acıydı zaten
"Seninle bunu yaşadıktan sonra buna sahip olamamak işkence olur" dediler
Bu yüzden hep sahip olmak istediler
Ben hep kaçtım..
Hayır kaçmaktan hiç yorulmadım sevgili
Yüzüme bakmamanı anlıyorum
Öyle bir karanlıktayım ki koymuyor..
Biliyorum nedenlerini
Bana bakınca içindeki şeytanı görüyorsun..
Yeniden o şeytana ait olmak istemiyorsun..