Linguistics

Sayfayı açtım bakıyorum. O blog giriş sayfasına, sonra yeni yayın ikonuna elim gidiyor ama sayfayı açtığımda bomboş gözümün önünde duruyor. Yazacak bir şeyim yok demeyeceğim hala anlatacak şeylerim var ama kelimeler nasıl çıkış yapacak bilmiyorum. Doğru kelimeleri bulup düzgün cümleleri kuramayacağımın korkusu belki de... ''de'' ve ''ki'' ayrımı nedense herkesin çok bir umrunda bu aralar. Şimdi de onu buldular. Oysa ki sabahlara kadar içip dinledikleri şarkıların sahibi şarkıcılar bile farkında değil ayrımların, birleşmelerin. Ne zaman zaten umursamaya başladık ayrılan, birleşenleri... Oysa zannederdim ki biz insanlar sadece hissedilenlere, hissettirilenlere takılırdık. Sözcükler yavan kalırdı....

Şimdi yazılanlar için word check yapmalı belki de. Ama yabancı bir programın beni check etmesi saçma geliyor kaptırıp yazıp giderken. 0'larımı ve 1'lerimi kontrol etmenize gerek yok be canlar ben 8945719075019827590287598'i beynimde bi şekilde kontrol edebiliyorken.

Haa eğer hala kültürüme veya dil kullanımıma laf edecekler varsa, ki mutlaka vardır. Türkçe ile birlikte dört tane daha dili kendimi en iyi şekilde ifade edebilecek kadar konuşabiliyorum, yazabiliyorum. Bazen hangi dilin aslında ana dilim olması gerektiği konusunda bocalıyorum aslında. Ama gerçek şu ki türkçe dışında hiçbir dilde imla, yazım klavuzu olguları öğretilmedi bana. Biri öyle konuştu, ötekisi böyle... Bu bir kaç dil içerisinde herhangi bir cümleyi herhangi biriyle başlayıp bir diğeriyle sonlandırabilirim.

Hayır kendimi ''bakın ben böyle süperim'' gibi bir kanıtlama çabam yok sadece ''de''lere ''ki'' lere pek takılmayalım be canlar. İki harften daha öte kelimeler var. İki harfin yalnızlığından daha büyük birliktelikler, sözcük öbekleri var.